Dit zijn geen wildkampeerders die een barbecue voorbereiden, maar onderzoekers in de Amsterdamse Waterleidingduinen.

Voor ARISE, een ambitieus project van Naturalis met het Westerdijk Instituut en de universiteiten van Amsterdam en Twente worden alle in Nederland levende soorten insecten in kaart gebracht.

Het onderzoek hier richt zich op de invloed van damherten op de voedselketen. Neemt de insectenpopulatie af als herkauwers planten opeten die voedsel zijn voor insecten?

De foto is gemaakt in een gebied aan de zuidkant met veel begroeiing, waar de damherten die u verderop ziet lopen niet in kunnen.

Aan de noordkant van de Waterleidingduinen is eenzelfde opstelling aan onderzoeksmaterialen geplaatst, maar dan in een gebied waar de damherten vrij rondlopen en de boel hebben afgegraasd. Zo kan het verschil worden gemeten.

 

Het tentje is de meest recente versie van een malaiseval, de gebruikelijke standaardmethode bij insecten monitoren. Het principe van een malaiseval zal kampeerders bekend voorkomen.

Insecten die een tent in zijn gevlogen verzamelen zich op zoek naar de uitgang in de nok van de tent. Bij een malaiseval vliegen ze via een opening in de nok een plastic buis in.

Zo belanden ze uiteindelijk in een flacon met vloeistof, waar ze sterven.

 

Het groene apparaat werkt een stuk diervriendelijker. Deze Diopsis is een mede door Naturalis ontwikkelde innovatie en kan volledig automatisch gevleugelde insecten tellen en herkennen.

Ze komen af op de fluorescerende gele plaat, ook in het donker want dan is die verlicht.

Zodra er een insect op die plaat neerstrijkt maakt hij automatisch een foto.

Niet alleen worden de diverse soorten door een getraind algoritme herkend, ook de biomassa wordt berekend. De gegevens worden via een dataverbinding doorgestuurd en automatisch verwerkt.

De Diopsis doet mij denken aan de video Evolution of Boston Dynamics Robots op YouTube. Dat komt vooral door die vier poten.

Door nieuwe technieken en apparaten zal het meten en monitoren van biodiversiteit hoe dan ook steeds verder worden geautomatiseerd.

Ik zie de volgende stap al aankomen: de dag waarop viervoetige robots ons passeren tijdens een wandeling in de duinen, op weg naar hun werk.

Ter vergelijking worden insecten verzameld via de oude methode. Ze worden letterlijk uit de boom geschud en opgevangen in een speciaal scherm, of in hoger gras opgeveegd met een schepnet.

 

 

Wanneer malaiseval en schepnetten zijn opgeborgen en we de deur niet meer uit hoeven, kunnen we dan nog spreken van de metende mens?